Ik kruip uit mijn schulp,
de bol was mijn stulp,
de aarde hield lang mij verborgen.
Maar nu groei ik, rechtop,
want de zon riep mij op
en ik kleur in de koest’rende morgen.

Zo sta ik, een tulp,
zonder enige hulp,
op mijn stengel zo recht en onbuigzaam.
En de zuivere schat
die mijn kelk steeds bevat
toon ik enkel aan’t zonlicht gehoorzaam.

Froukje Hardam-van Omme
De tulp